W poprzednim artykule przenieśliśmy się do XVIII Francji, w której styl regencyjny, a następnie styl Ludwika XV zmieniły świat meblarstwa. A co w tym samym czasie działo się w Anglii?

Dlaczego angielskie antyki do dzisiaj uznawane są za doskonałe?

W osiemnastowiecznej Anglii meblarstwo przeżywało okres prawdziwej świetności. Ówczesne meble wyróżniały się zarówno formą, jak i jakością. W czym tkwi sekret ich piękna? Poniżej kilka cech mebli z tego okresu:

• inspiracje sztuką Dalekiego Wschodu (szczególnie popularne na początku wieku) widoczne w zdobieniach
• doskonałe proporcje i wyważone dekoracje – początkowo wszystkie meble miały te same wysokości i szerokości (były dość wąskie), z czasem zaczęto rozwijać wiedzę dot. proporcji, stosując np. zasadę złotego środka
• różnorodne gatunki drewna wykorzystywane do tworzenia mebli, np. drewno morwowe, orzech, klon, drewno mahoniowe, satynowe
• klasyczne i wyważone rzeźbienia mebli, np. w formie profili wokół szuflad
• mosiężne okucia
• ozdabianie mebli markieterią (np. popularną w Anglii markieterią typu seaweed – z motywami roślinnymi, przypominającymi wodorosty)

Fot. Biurko wg. projektu Thomasa Chippendale’a

Do czego służyły bachelor’s chest, tallboy czy pie crust table?

Wiek XVIII w Anglii zapisał się w historii meblarstwa wieloma wyjątkowymi meblami, wśród się są m. in.:

• komoda typu bachelor’s chest – wąska komoda o wymiarach 66 cm x 66 cm x 25,5 cm, wytwarzana głównie na początku XVIII w. Przykuwa uwagę eleganckimi proporcjami i wysuwanym wąskim blatem, służącym do pisania lub składania ubrania;
• biurko-biblioteka – w XVIII wieku czytanie książek stało się popularną rozrywką, a co za tym idzie, powstawało wówczas wiele mebli służących do przechowywania księgozbiorów. Biurka-biblioteki zachwycały formami i zdobieniami: od wąskich i wysokich, bo szerokie i niskie, z licznymi szufladkami, przegródkami. Były bogate w zdobienia, dlatego cieszyły właścicieli wyglądem i funkcjonalnością;
• stoły o różnym przeznaczeniu – projektanci osiemnastowiecznych stołów wykazywali się prawdziwą fantazją: tworzyli np. karciaki – czyli stoły do grania w karty, niektóre miały nawet zagłębienia na monety, stoliki pomocnicze, stoły architekta z miejscem na przyrządy do szkicowania i malowania albo pie crust table – stoły do jedzenia podwieczorków. Projektowano stoły trójnożne, czteronożne, sześcionożne, stoły z nogami obrotowymi, uchylanymi albo rozsuwanymi blatami;
• tallboy – składał się z dwóch komód, ułożonej jedna na drugą, które tworzyły wysoki mebel z wieloma szufladami.

Fot. Osiemnastowieczny tallboy z Ameryki Północnej

Należy pamiętać, że ówczesne antyki zachwycały praktycznością. Przepełnione były wieloma schowkami, szufladkami, a także zaskakującymi funkcjonalnościami, jak np. ukryte lusterko w szufladzie toaletki, które wysuwało się do pozycji pionowej. Meble zadziwiały także wielofunkcyjnością: np. łączyły w sobie bibliotekę i biurko albo toaletkę i bieliźniarkę. Śmiało można powiedzieć, że antyki z tamtego okresu wyprzedzają pod względem mechanizmów i funkcjonalności proste, minimalistyczne współczesne meble.