Aby poznać charakterystykę Secesji, najlepiej rozpocząć od badania genezy jej nazwy. Powstało ono od łacińskiego słowa „secessio”, które oznacza oddzielenie się, odłączenie się lub zerwanie z czymś. I to właśnie owo oddzielenie się jest kluczem do zrozumienia idei, przyświecającej twórcom secesji.

Fot. Sofa w stylu secesyjnym

Jeden styl, wiele nurtów

Secesja znalazła swoje odbicie w architekturze, w sztuce i w przedmiotach codziennego użytku, w tym oczywiście w meblarstwie. Jej powstanie datuje się na przełom XIX oraz XX wieku. Wyróżniamy 5 głównych ośrodków, w których rozwijała się secesja: Anglia, Francja, Belgia, Niemcy i Austria. W ostatnim z nich narodziła się Secesja Wiedeńska. I chociaż secesja rozwijała się równolegle w kilku krajach, nie można mówić o jednolitym stylu, ale o różnych jego nurtach, a nawet różnych jego nazwach. I tak o to możemy spotkać się z secesją zwaną art nouveau (we Francji oraz krajach anglosaskich), Jugenstil (w Niemczech) czy stile floreale (we Włoszech).

Fot.Krzesła w stylu secesyjnym

W opozycji do tego, co zastane

Twórcy secesji postanowili zerwać z panującym ówcześnie historyzmem, który znajdował swoje odbicie w sztuce i architekturze. Głównym założeniem secesji było łączenie różnych dziedzin sztuki oraz powrót do rzemiosła. Dodatkowo przedstawiciele tego stylu zakładali, że przedmioty użytkowe nie powinny być przez nich zaniedbywane, stąd też styl odcisnął swoje piętno nie tylko na sztuce i architekturze, ale również na przedmiotach codziennego użytku. Podsumowując, przedstawiciele secesji wnioskowali o zerwanie z panującymi trendami, a także chcieli przenieść piękno, dotąd kojarzone ze sztuką, do codziennego życia.

Fot. Barek secesyjny

Wielki upadek i powrót na salony

Co ciekawe, styl ten panował przez bardzo krótki okres, bo jego koniec datuje się na 1905 rok. Jako powody takiego stanu rzeczy i przysłowiowy gwóźdź do trumny secesji wymienia się niefunkcjonalność przedmiotów, które często były nadmiernie zdobione. Artyści tworzący przedmioty w stylu secesji nie stawiali praktyczności na pierwszym miejscu. Wielu twórców powracało też do historycyzmu lub zaczynało tworzyć w nowych stylach.

Największą prostotą, w porównaniu do secesji w innych krajach Europy, gdzie królowała niepowściągliwa dekoracyjność, charakteryzowała się secesja wiedeńska. Antykiw tym nurcie wyróżniają geometryczne kształty oraz zdobienia, które z kolei były odniesieniem do integracji ze sztuką. W secesji wiedeńskiej można również spotkać innowacyjne jak na tamte czasy materiały wykorzystywane do produkcji przedmiotów, np. szkło.

Fot.Stół w stylu secesyjnym

W późniejszych latach, na początku dwudziestego wieku, secesja odbierana była jako równoznacznik złego smaku. Jednak z biegiem czasu stosunek do przedmiotów wykonanych w tym stylu zmieniał się: ponownie zyskał uznanie i zaczął pojawiać się na wystawach oraz w salonach.