Historia meblarstwa to ogrom fascynujących epok i stylów. Czym wyróżniały antyki w poszczególnych okresach meblarstwa? O czym warto pamiętać? Zapraszamy do lektury Pierwszej części krótkiego przewodnika po stylach i epokach w meblarstwie.

Renesans

Narodził się we Włoszech, skąd szybko „opanował” prawie całą Europę. Jest to pierwsza epoka, w której wykształciły się tak wyraźne style narodowe (widoczne szczególnie w Anglii czy Francji). Epoka renesansu trwała prawie cały wiek XVI.

Fot. Witryna w stylu neorenesansowy

Antyki

Antyki w epoce renesansu zyskały klasyczne formy i bizantyńskie zdobienia– głównie w postaci rzeźbień. Meble z tamtego okresu miały jasne barwy.

Fot. Cassone – charakterystyczny mebel epoki renesansu

Gatunki drewna

Dąb i klon, dodatkowo sosna i jesion

Więcej o epoce renesansu można przeczytać w artykułach: Renesans we Włoszech, Renesans w Anglii, Francuski renesans.

Barok

Podobnie jak renesans, naradził się we Włoszech i zyskał popularność w całej Europie. Okres panowania tej epoki to koniec XVI wieku aż do wieku XVIII.

Antyki

Barokowe meble zachwycają przepychem dekoracji. To właśnie w tej epoce do perfekcji rozwinięto takie techniki zdobienia jak intarsje, inkrustacje czy markieterie. Ówczesne antyki zdobiono również obrazami znanych malarzy – wykonanymi na miedzianych płytkach czy pięknymi rzeźbieniami – modna była wówczas tzw. technika toczenia. Droższe egzemplarze mebli barokowych zachwycają dekoracjami z kości słoniowej.

Fot. Komoda projektu C. A.Boulle

Gatunki drewna

Najpopularniejszym gatunkiem drewna był orzech. Droższe meble wykańczano hebanem.

Więcej o epoce baroku można przeczytać w artykule: Wcale nie tak dobrze znany barok

Rokoko

Narodził się w XVIII wiecznej Francji. Niektórzy naukowcy nazywają rokoko zwieńczeniem baroku, w rzeczywistości powstał w opozycji dla pompatycznego i formalnego stylu Ludwika XIV.

Fot. Komplet salonowy w stylu neorokoko

Antyki

Antyczne meble stworzone w duchu rokoko wyróżnia lekkość form, niewielkie rozmiary, finezja wykonania i faliste kształty. W tym okresie reprezentacyjny, wystawny charakter mebli ustąpił miejsca sprzętom pasującym do kameralnych pomieszczeń, o bardziej intymnym charakterze. W rokoko zaczęto tworzyć meble, których poszczególne elementy stapiają się, tworząc przedmioty o jednolitej konstrukcji. Typowe dla antyków rokoko są krzywe linie, tworzące literę „s”, np. kabriolowe nóżki. Modną formą dekoracji były np. złocenia, asymetria czy motywy chińskie, np. laka.

Fot. Komoda w stylu Ludwika XV

Gatunki drewna

Wykorzystywano przede wszystkim buk i mahoń.

Więcej o epoce rokoko można przeczytać w artykule: Antyki z żeńskim pierwiastkiem

Klasycyzm

Jego rozkwit nastąpił w I poł. XVIII wieku. Style klasyczne różnią się od siebie w poszczególnych krajach (np. francuski styl Ludwika XVI czy angielska regencja).

Antyki

Antyczne meble z okresu klasycyzmu uważane są za najdoskonalsze pod względem estetyki i wykonania. Łączą w sobie elegancje i harmonie mebli antycznych z kunsztownymi zdobieniami, których technika była udoskonalana od baroku – w bardziej eleganckim i wysmakowanym wydaniu. Dynamiczne linie mebli, typowe dla poprzednich epok, zastąpiono stonowanymi, geometrycznymi formami.

Fot. Sofa w stylu Ludwika XVI

Gatunki drewna

Głównie mahoń, satynowiec oraz sosna.

Więcej o epoce klasycyzmu można przeczytać w artykule: Klasyczne antyki