Podczas przeglądania ofert w poszukiwaniu meblowych okazji – czy to na wyprzedażach, czy w sklepach internetowych – z pewnością spotykamy się z wieloma określeniami opisującymi ich wiek. Czy rzeczywiście dany obiekt jest „antykiem”, „vintage”, „kolekcjonerskim”, „retro” czy „klasycznym”? Zrozumienie tych pojęć może znacznie ułatwić zarówno nabywanie, jak i oferowanie starych przedmiotów z większym przekonaniem i świadomością. Przeanalizowanie różnic między nimi może okazać się niezwykle przydatne.

Antyk – jak go zdefiniować?

Osoby znające się na rynku starych przedmiotów doskonale wiedzą, że antyk to nie każdy obiekt z przeszłości, lecz taki, który spełnia konkretne kryteria wiekowe. Przedmiot z lat 50. XX wieku nie może być nazywany antykiem. Takie błędne oznaczenia mogą wzbudzać podejrzenia, czy sprzedawca świadomie manipuluje, czy po prostu nie zna się na rzeczy.

Wielu specjalistów jednoznacznie wskazuje na to, że antyk musi mieć przynajmniej 100 lat. Definicja ta jest klarowna, choć z biegiem lat kategoria antyków nieustannie się poszerza. Kiedy nie znamy dokładnej daty powstania przedmiotu, pomocna staje się wiedza o stylach, takich jak Arts and Crafts, Art Nouveau czy Art Deco oraz umiejętność odróżniania ich od reprodukcji.

Choć niektórzy eksperci uwzględniają przy ocenie znaczenie historyczne czy design, większość handlarzy trzyma się ścisłej reguły – antykiem jest tylko to, co ma co najmniej sto lat.

Styl skandynawski i kombinacja z antykami

Kombinacja antyków ze stylem skandynawskim może stworzyć intrygującą i niebanalną estetykę we wnętrzu. Aby jednak uzyskać harmonijny efekt, warto kierować się kilkoma prostymi zasadami. Najważniejsze to zachowanie równowagi — styl skandynawski opiera się na minimalizmie, więc należy unikać przeładowania meblami, a także mebli o dużych gabarytach. Lepiej postawić na kilka starannie wybranych, wyjątkowych elementów, które nadadzą przestrzeni charakteru, nie przytłaczając jej jednocześnie. Takie subtelne akcenty podkreślą prostotę i elegancję skandynawskiego wnętrza.

Vintage – ja zdefiniować ten termin?

Termin „vintage” przez lata odnosił się do rzeczy zbyt młodych, by nazwać je antykami. W latach 80. i 90. XX wieku słowo „vintage” używane było w kontekście przedmiotów takich jak ubrania czy biżuteria kostiumowa, które nie kwalifikowały się jako antyki, ale miały charakterystyczny styl dawnych lat.

Dzisiaj „vintage” obejmuje szeroką gamę starszych rzeczy, takich jak meble, ale także ubrania z lat 40. czy 70. Z każdym rokiem ta kategoria się rozszerza. Niemniej niektórzy kolekcjonerzy niechętnie przyjmują tę definicję, woląc nazywać nowsze rzeczy „kolekcjonerskimi”, choć termin ten często kojarzy się z mniej wartościowymi gadżetami.