Blog

Styl Biedermeier to prostota, funkcjonalność i subtelna elegancja. Meble z początku XIX w. wyróżniają się oszczędną formą i precyzyjnym rzemiosłem. Dzięki temu doskonale komponują się z nowoczesnym wystrojem, tworząc wnętrza pełne ciepła i wyrafinowania.
Niemieckie meble barokowe to synonim bogactwa i precyzyjnego rzemiosła. Styl rozwijający się od końca XVI do XVII w., zachwyca odważnymi formami i przepychem. Choć barok wpłynął na całą Europę, niemieckie rzemiosło wyróżniało się misterną intarsją, kunsztownymi rzeźbieniami i doskonałym wykorzystaniem forniru. Te meble, pełne dekoracyjnych detali i wyrafinowanych zdobień, do dziś cieszą się uznaniem kolekcjonerów i projektantów wnętrz, podkreślaj
Historia mebli barowych sięga XVIII w., kiedy szafki na alkohol stały się symbolem prestiżu w domach europejskiej arystokracji. Na przestrzeni lat te praktyczne elementy wyposażenia ewoluowały w kierunku bardziej wyszukanych i dekoracyjnych form, znajdując swoje miejsce w każdej epoce stylu, od klasycznych po nowoczesne.
Meble inspirowane projektami Thomasa Sheratona, pochodzące z przełomu wieku XVII i XIX, stanowią wyjątkowy przykład neoklasycznego wzornictwa. Thomas Sheraton (1751–1806), londyński projektant i nauczyciel wywodzący się z rzemiosła stolarskiego, zyskał rozgłos dzięki publikacji szczegółowych przewodników, takich jak „The Cabinet-Maker and Upholsterer's Drawing-Book” wydany w latach 1791–1794.
Autentyczne przedmioty z epoki Art Deco, pochodzące z lat 20. i 30. XX wieku, cieszą się nieustającym uznaniem wśród kolekcjonerów i dekoratorów wnętrz. Popularność stylu sprawia jednak, że terminy „Art Deco” i „Deco” bywają nadużywane, często w odniesieniu do rzeczy, które nie odpowiadają jego założeniom.
Stół, będący jedną z najstarszych form mebla, od wieków pełni zarówno praktyczną, jak i reprezentacyjną funkcję. Jego wszechstronność przejawia się w różnorodności stylów, od lekkich, mobilnych konstrukcji po masywne modele o ceremonialnym charakterze. Stanowi często przykład sztuki danego okresu, odzwierciedlając estetykę epoki lub wizję konkretnego projektanta.
Meble projektowane przez George’a Hepplewhite’a odznaczają się eleganckim neoklasycyzmem. Przewodnik „The Cabinet Maker and Upholsterers Guide” opublikowała pośmiertnie żona projektanta Alice w 1788 r., popularyzując jego charakterystyczny styl. Hepplewhite, chociaż często łączony z epoką federalną w Stanach Zjednoczonych, był mocno osadzony w brytyjskiej tradycji meblarskiej.
Podczas przeglądania ofert w poszukiwaniu meblowych okazji – czy to na wyprzedażach, czy w sklepach internetowych – z pewnością spotykamy się z wieloma określeniami opisującymi ich wiek. Czy rzeczywiście dany obiekt jest „antykiem”, „vintage”, „kolekcjonerskim”, „retro” czy „klasycznym”?
Meble Eastlake powstały jako odpowiedź na nadmiar dekoracji charakterystyczny dla stylów rokoko i renesansu w epoce wiktoriańskiej. Ich twórcą był brytyjski architekt Charles Lock Eastlake, który promował ideę starannie wykonanych mebli.
Kształt nóg mebli jest istotny nie tylko ze względu na ich estetykę i funkcjonalność, ale także dla identyfikacji antyków. Sam kształt nóg pozwala ustalić okres ich powstania. Analizując różne style nóg, można zrozumieć ewolucję wzornictwa od renesansu do czasów cesarstw panujących w Europie, po nowsze style pochodzące ze Stanów Zjednoczonych.