Meble Eastlake powstały jako odpowiedź na nadmiar dekoracji charakterystyczny dla stylów rokoko i renesansu w epoce wiktoriańskiej. Ich twórcą był brytyjski architekt Charles Lock Eastlake, który promował ideę starannie wykonanych mebli. Jego książka Hints on Household Taste (1868) podkreślała prostotę i solidność, co zbiegało się z ruchem Arts & Crafts. Mimo że meble Eastlake są uważane za wiktoriańskie i były popularne w latach 1870-1890, wyróżniają się brakiem przesadnej ornamentyki oraz krzywizn, zapowiadając wczesne przejawy modernizmu, co dostrzegł Marvin D. Schwartz. Styl ten zyskał uznanie podczas Philadelphia Centennial Exposition w 1876 roku, gdzie po raz pierwszy zaprezentowano jego unikatowe projekty.

Eastlake styl, w którym decydujące są szczegóły

Meble Eastlake wyróżniają się na tle innych wiktoriańskich stylów amerykańskich dzięki bardziej geometrycznym kształtom i subtelniejszym krzywiznom, co wprowadza elementy nowoczesności. Chociaż ten nurt czerpie niekiedy z renesansu i średniowiecza, te wpływy nie dominują jednak nad całością. Projektanci mebli Eastlake chętnie eksponowali naturalne usłojenie drewna, korzystając głównie z dębu, wiśni, palisandru i orzecha. Powierzchnie często pokrywano ciemnym lakierem, co utrudniało identyfikację użytego drewna; popularne było również hebanizowane drewno, które stosowano szczególnie w meblach inspirowanych stylami azjatyckimi, często imitującymi bambus.

W odróżnieniu od mebli w stylu Mission, meble Eastlake nie były całkowicie pozbawione ozdób. Zdobienia miały raczej płytką formę, z naciętymi rzeźbieniami i prostoliniowymi, geometrycznymi ornamentami. Takie podejście do dekoracji sprawiało, że meble były eleganckie, ale nie przytłaczające. Marvin D. Schwartz w swojej książce American Furniture: Tables, Chairs, Sofas & Beds zauważa, że ornamenty te były łatwe do wyprodukowania przy użyciu maszyn, co podkreśla nowoczesny charakter tego nurtu i jego przystosowanie do warunków przemysłowych tamtej epoki.

Źródło zdjęcia: Wikipedia, autor: Konrad Summers