Przeciętny człowiek przechadzając się po salonie meblowym bez problemu rozróżnia wszystkie produktu z asortymentu. Przecież to oczywiste do czego służą i jak wyglądają sofy, stoliki kawowe, nocne i cała reszta rzeczy do domu i ogrodu. Jednak sklep z antykami to wyższa szkoła wtajemniczenia. To co dla konesera antyków oczywiste i dobrze znane, dla osoby dopiero wchodzącej w świat mebli antycznych może być wielkim odkryciem. Dzisiaj kilka słów o meblach, których raczej nie spotkamy we współczesnych sklepach z meblami, ale jest szansa, że zobaczymy je u prawdziwego miłośnika antycznych mebli.

Curio – witryna dla kolekcjonerów. Służyła do eksponowania przedmiotów spójnych tematycznie. Wykonana z drewna i metalu, od frontu oszklona – z tyłu często wyposażona w lustro.

Fot. curio, źródło zdjęcia: pinterest.com

Etażerka – lekki mebel, na którym stawiano dekoracyjne przedmioty i książki. Zwykle składała się z kilku półek wspartych na słupkach. Niektóre etażerki wzbogacano o szufladę u dołu i galeryjkę na górze. Powstała we Francji u schyłku XVIII wieku, wraz z pojawieniem się mody na kolekcjonowanie bibelotów.

Fot. etażerka

Kabinet – pełnił funkcję reprezentacyjnego sejfu, bowiem przechowywano w nim klejnoty i inne kosztowności. To tzw. mebel skrzyniowy, zamykany na drzwiczki lub ruchomą płytę, która mogła pełnić także funkcję blatu. Jego wnętrze kryło wiele tajemniczych skrytek i półeczek. Kabinety były bogato zdobione od frontu, a te pochodzące z Włoch ozdabiano także wewnątrz. Kabinety cieszyły się dużą popularnością od XVI do XVIII wieku.

Fot. kabinet

Niciak – niewielkich rozmiarów stolik, wykorzystywany przy robótkach ręcznych. Wyposażony w odchylany do tyłu blat, krył w sobie małe przegródki na niezbędne drobiazgi.

Fot. niciak

Sekretera – biurko, którego podstawę stanowi komoda, natomiast górną część szuflady zasłonięte ruchomym blatem. Niektóre sekretery wyposażone były dodatkowo w skrytki. Ten wielofunkcyjny mebel znany był już w XVII wieku.

Fot. sekretera

Szyfoniera – kobieca komoda. Wąska i dość wysoka, posiadała zwykle od 5 do 6 szuflad. Służyła do przechowywania bielizny, drobiazgów, pasmanterii. Jej odmiana – tygodniówka, posiadała 7 szuflad – na każdy dzień tygodnia.

Fot. szyfoniera

Tete-a-tete – kanapa dla zakochanych. Miała kształt litery „s”, dzięki czemu osoby zasiadające na niej, mogły patrzeć sobie prosto w oczy. Ta romantyczna sofa dla dwojga była popularna we Francji, pod koniec XVIII wieku.

Fot. Tete-a-tete, źródło zdjęcia: pinterest.com

Żardiniera – rodzaj półki na kwiaty. Wymyślona we Francji, cieszyła się uznaniem do połowy XX wieku.

Fot. żardiniera

Meble antyczne zaskakują nie tylko kunsztowną ornamentyką czy wspaniałymi, drogimi materiałami. Antyki fascynują, a także inspirują ciekawymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi, wielofunkcyjnością, przeznaczeniem. Im lepiej poznaje się rodzaje i formy mebli antycznych, tym bardziej odtwórcze i przeciętne wydają się najbardziej ekstrawaganckie współczesne propozycje projektantów mebli. Co więcej, współczesnym meblom brakuje szlachetności, duszy, tajemniczych skrytek i niezwykłych mechanizmów.