Ludwiki kojarzą się z bogato zdobionymi, wymyślnymi, pozłacanymi meblami. Tak naprawdę nie ma jednak cech typowych dla Ludwików, ponieważ składają się na nie aż 4 osobne style, które nawiązują do ówczesnych epok. To odrębny i niepowtarzalny: Ludwik XIV, Ludwik XV, Ludwik XVI oraz Ludwik Filip. Jak nie pogubić się w tym wszystkich stylach ludwikowskich i z łatwością wyłapywać różnice? Poznajmy najważniejsze cechy antyków w stylu Ludwika.

Antyki w stylu Ludwika XIV

To styl osadzony w epoce baroku. Panujący wtedy Ludwik XIV nadał ebenistom przywilej cechowy. To właśnie w tym okresie sztuka zdobienia drewna osiąga niespotykany dotychczas poziom. Ebeniści tworzą prawdziwe arcydzieła, posługując się techniką markietażu, intarsji i inkrustacji.

Antyki w stylu Ludwika XIV są masywne, a nawet nieco toporne. Nogi foteli, krzeseł i stołów są pozłacane i złączone tzw. trawersami najpierw w kształcie litery H, a z czasem w X. Meble odznaczają się bezwzględną symetrią, są ogromne, reprezentacyjne. Przypominają nieco eksponaty sztuki, a nawet monumentalne pomniki, mające wyrażać potęgę króla Słońce, ale trudno nazwać je wygodnymi.

Charakterystyczne dla Ludwika XIV są fotele antyczne o podwyższonym, odgiętym do tyłu zaplecku. W tamtym okresie powstał nowy mebel gerydon, czyli stolik o wysokich nogach i małym blacie, służący jako półka na wazony.

Antyki w stylu Ludwika XV

Ten okres tchnął nowe życie we francuskie meblarstwo. Sztywne, ogromne antyki z czasów Ludwika XIV zostały zastąpione delikatnymi, lekkimi, bardzo zdobnymi meblami nawiązującymi do epoki rokoko.

Wnętrza w tamtym czasie stały się bardziej kameralne. Miały sprzyjać intymnym rozmowom, rozrywkom w węższym gronie. Temu też podporządkowano meble, które nabrały lekkości i elegancji. Antyki w stylu Ludwika XV charakteryzowały falujące, krzywe linie, np. w postaci kabriolowych nóżek. Popularne były wygodne i smukłe szezlongi oraz sofy. Dekoracje mebli są subtelne i bardzo wysmakowane, umieszczano je np. na bokach nóg oraz szczytach oparcia.

Antyki w stylu Ludwika XVI

Styl Ludwika XVI to francuska wersja klasycyzmu miłująca prostotę i harmonię, ale niewyrzekająca się gustownych zdobień i złoceń. Formy mebli upraszczają się, geometryzują, nabierają symetrii. Zdobienia stają się bardziej oszczędne, czeto przybierają motywy roślinne. Antyki dekorowano również okleinami z drogich gatunków drewna, laką czy dekorami z porcelany. Nogi mebli prostują się, za modne uchodzą tzw. nóżki kanelowane. Antyki tamtego okresu są wygodne, sofy i fotele pokrywa tapicerka.

Źródło zdjęcia: pinterest.com

Antyki w stylu Ludwika Filipa

To rewolucyjny okres nie tylko dla społeczeństwa francuskiego, ale także dla antyków pierwszy raz w historii to nie monarchia decydowała o modzie rządzącej meblarstwem, ale bogacące się mieszczaństwo. Z tego względu niektórzy złośliwie twierdzą, że meble z tamtej epoki odznacza taniość i pospolita prostota. Prawdą jednak jest, że antyki w stylu Ludwika Filipa są wygodne i przytulne, formą nawiązujące do empiru, ale mocno uproszczonego i zmniejszonego. W stylu widać też wyraźne wpływy biedermeieru.