Tomas Chippendale to jeden z najsławniejszych ebenistów. Jego projekty są tak ekscentryczne i niebanalne, że kojarzą i znają je nawet osoby nie interesujące się na co dzień meblarstwem. A co z innymi artystami-stolarzami? Dzisiaj przedstawię sylwetki kilku genialnych ebenistów, którzy podnieśli tworzenie mebli do rangi sztuki i projektowali (a niejednokrotnie także tworzyli) prawdziwe użytkowe arcydzieła.

William Moore

Ten ebenista tworzący w XVIII wieku szkolił się w Mayhew & Ince. Warsztat spółki mieścił się w Soho – dzielnicy Londynu. Antyki z Mayhew & Ince były bardzo stylowe, często zdobiła je markieteria.

Po zakończeniu nauki w spółce Mayhew & Ince William przeniósł się do Dublina i tam tworzył, a następnie sprzedawał swoje dzieła. Antyki Williama Moora wyróżniały eleganckie, smukłe, faliste kształty, jasne kolory oraz dopracowana w najmniejszym szczególe ornamentyka. Do tworzenia swoich mebli Moor wykorzystywał egzotyczne gatunki drzew, takie jak sykomora czy satynowiec, a także np. drewno jaworowe.

David Roentgen

Zdolności rzemieślnicze zdobywał pod okiem ojca – Abrahama Roentgena, sławnego i cenionego ebenisty. W początkowej fazie tworzył w stylu rokoko, z czasem skierował się ku neoklasycyzmowi. Antyki, które projektował i konstruował w duchu neoklasycyzmu, odznaczały się harmonią, minimalizmem i stylowymi zdobieniami – głównie markieterią. Lubił wszelkie nowinki techniczne i mechanizmy – zresztą właśnie nowatorskie i zaskakujące mechanizmy, skrytki i automatyczne przyciski wyróżniały jego antyki.

Swoim życiorysem mógłby obdzielić kilku sławnych ludzi: jest uważany za prekursora neoklasycyzmu, stworzył bardzo dobrze prosperujący warsztat, który był ważnym ośrodkiem artystycznego meblarstwa, w ramach swojej manufaktury wykształcił wielu rzemieślników, a ponadto został mianowany nadwornym ebenistą Fryderyka Wilhelma.

Jean François Oeben

Niemiecki ebenista, który tworzył w Luwrze w okresie panowania Ludwika XV. Otrzymał tytuł królewskiego ebenisty.

Oeben pobierał lekcje rzemiosła u słynnego Charles’a André Boulle – uznawanego za mistrza w dziedzinie intarsji. Antyki wykonane przez Jean François Oeben’a wyróżniała kunsztowna, szczegółowa i jednocześnie wyważona (wręcz delikatna jak na ówczesne trendy) ornamentyka.

Jednak to co szczególnie uwielbiał Jean, to nie zdobienia, a tajemnicze i innowacyjne jak na tamte czasy mechanizmy. Śmiało można powiedzieć, że tworzone przez niego antyki były piękne, a zarazem tajemnicze, pełne zamków, skrytek i nietypowych rozwiązań.

Najsłynniejszym dziełem Oeben’a było biurko dla Ludwika XV – z żaluzjowym system zamykania blatu. Nie zdążył jednak dokończyć swego dzieła, ponieważ zmarł. Biurko ostatecznie ukończył jego uczeń.

Pierre Langlois

Tworzył w XVIII wieku. Pochodził z Francji, ale tworzył w Anglii w Tottenham Court Road. Można nazwać go mistrzem kabinetów, które kunsztownie zdobił ornamentyką nawiązującą do sztuki japońskiej. Posługiwał się przede wszystkim techniką markieterii. Antyki tworzone Przez Langloisa stylem przypominały meble francuskie.