Wiemy już jaki wpływ miała epoka renesansu na meblarstwo we Włoszech. W poniższym artykule przeniesiemy się do Anglii, gdzie po 100 latach wojen nastąpił okres pokoju, a także rozwoju gospodarczego i kulturalnego. I właśnie w tym czasie, w pierwszej połowie XVI wieku, z pobliskich Niderlandów oraz Francji do Anglii wkroczył renesans. Jak się rozwijał i czym się charakteryzował?

Trochę historii

Renesans w Anglii można podzielić na dwa okresy: styl elżbietański, a następnie styl jakubiański. Na początku Anglicy podchodzili do niego dość sceptycznie i renesans był bardziej widoczny w filozofii, a także sztuce: szczególnie w teatrze i poezji, a nie w architekturze czy meblarstwie. Klasyczne formy stały się w Anglii modne dopiero w wieku XVII. W czasie kiedy w przeważającej części Europy prym wiódł barok, w Anglii i Holandii rozwijał się palladianizm, znany z klasycznego porządku czy oszczędnych dekoracji.

Fot. Rzeźbiona komoda – kabinet w stylu renesansowym

Angielskie antyki w stylu renesansowym

W Anglii, w dobie renesansu, do wytwarzania antyków najczęściej wykorzystywano drewno dębowe. Z początku antyki zachowywały gotyckie formy, zmieniła się jedynie ich ornamentyka – popularne stały się motywy roślinne i zwierzęce.Typowe antyki angielskie z okresu renesansu to wykonywany z dębiny kredens court cupboard – masywny, podłużny i proporcjonalny czy stół elżbietański – z wysuwanym, podwójnym blatem.

Fot. trójnożne krzesło toczone

W Anglii, podobnie jak we Włoszech, na początku epoki najpopularniejszymi meblami do siedzenia były stoły i ławy. Z czasem pojawiły się krzesła wyplatane. Chętnie wytwarzano też masywne krzesła z podstawą w formie skrzyni, które miały dość toporne oparcie, lub trójnożne krzesła toczone z drewna cisowego, o siedzisku w kształcie trójkąta.

Fot. (po lewej) krzesło toczone oparte na 4 nogach, tzw. krzesło Brewstera

We Włoszech modne były krzesło Dantego. Anglicy stworzyli swoją wersję tego mebla, tzw. juxon chair – było ono tapicerowane i wyposażone w podnóżek. Poszli też o krok dalej i wykonywali krzesła podobne do kurulnych, tzw. krzesła z Glastonbury, jednak z nogami krzyżowanymi na bok (nie można ich było przy tym składać). Innymi, oryginalnymi angielskimi meblami przeznaczonymi do siedzenia były tzn. farthingale chair, nazywane również krzesłami hafciarek. Były to kobiece, tapicerowane krzesła bez podłokietników, z oparciem lekko odchylonym do tyłu. Dzięki swojej konstrukcji, kobiety noszące szeroki spódnice, mogły na nich wygodnie siedzieć.

Renesans Angielski: teoria vs praktyka

Angielscy stolarze mocno inspirowali się kontynentalnymi nowinkami, jednak finalny efekt ich prac zawsze był determinowany oczekiwaniami klientów. Tym samym w Anglii bardzo długo gotyk przeplatał się z wpływami renesansowymi, co w efekcie rodziło antyki „hybrydy” – łączące w sobie wpływy dwóch lub więcej stylów, które niekoniecznie harmonijnie się z sobą łączyły. Więcej o stylu elżbietańskim można przeczytać w artykule: Czy Szekspir miał wygodne meble?