Renesans narodził się we Włoszech, ale nawet tam można było rozróżnić skromniejszy i prostszy renesans północy i bardziej ozdobny renesans południa. Znani ze swojego indywidualizmu Anglicy, chociaż ulegli europejskiej modzie na renesans, chętnie zestawiali go z elementami gotyckimi. A jak wyglądał renesans we Francji?

Adaptacja renesansu we Francji

Francuski renesans to po prostu renesans (renaissance). Zaczął się w okresie panowania Franciszka I i trwał do czasów Ludwika XIII. Francuzi zainteresowali się włoskim renesansem dość późno, bowiem dopiero w momencie, kiedy ten we Włoszech był już w fazie rozkwitu. Miało to związek z niedawno zakończoną wojną stuletnią, która wpędziła Francję w problemy gospodarcze i zacofanie kulturowe. Początkowo francuski renesans przejawiał się przede wszystkim w architekturze do Francji przywieziono włoskich artystów, którzy mieli za zadanie upiększyć siedziby możnych. Tym samym wpływy renesansu widoczne są tam przede wszystkich w architekturze dworskiej.

Fot. Francuska architektura renesansowa

Oczywiście inspiracje renesansem odnaleźć można także w meblarstwie. Najszybciej podchwycił je Paryż, do którego specjalnie sprowadzano drewno orzechowe do produkcji antyków w duchu renesansu. Na peryferiach początkowo wybierano raczej dąb, wykorzystywany także w gotyku . W momencie największej popularności renesansu we Francji, do produkcji mebli używano niemal wyłącznie drewno orzechowe. Za Ludwika XIII popularny stał się drogi heban, wykorzystywany jako fornir. Wraz z erą hebanu, rzeźbienia mebli zaczęły przybierać bardziej oszczędne, eleganckie formy.

Podobnie jak w Anglii, także we Francji najpierw zaczęto stosować nową ornamentykę: inspirowaną renesansem, a pozostawiano znane, gotyckie formy.

Francuskie antyki w stylu renesansowym

Francuzi za wzór mebla do siedzenia uważali tron wyróżniający się masywną, skrzyniową, zabudowaną konstrukcją. Renesans nadał meblom do siedzenia lekkości, wprowadzając ażurowe ściany. Typowym krzesłem było wówczas tzn. caquetoire krzesło o rozszerzającym się siedzisku, przeznaczone przede wszystkim dla dam. Jego konstrukcja umożliwiała im wygodne siedzenie w szerokich sukniach. Caquetoire wsparte było na 4 lub 6 nogach, połączonych ze sobą u dołu listwami. Chętnie tworzono także tzn. krzesła panelowe, z ażurowymi oparciami.

Fot. Caquetoire

Antyki do spania zachowały raczej swoją gotycką konstrukcję, chociaż zmieniły się ich dekoracje. Popularne były ażurowe wezgłowia. Charakterystyczne były antyczne szafy francuskie, tzw. armoire a deux corps, które składały się z dwóch części. Podstawę tworzyła szersza zamykana skrzynia, a górę mniejsza, zwieńczona dekoracyjnym szczytem. Całość była bogato rzeźbiona.

Fot. Armoire a deux corps, źródło: Wikipedia

Renesans bez renesansu w meblarstwie

Chociaż renesans jest widoczny w meblach francuskich, nie jest to styl, który dzisiaj uznalibyśmy za flagowy dla Francji (tak jak popularne na całym świecie Ludwiki). Niewątpliwie jednak epoka renesansu upiększyła francuską architekturę.