Wraz z końcem panowania Ludwika XIV zmianie uległy stosunki panujące we francuskim społeczeństwie, co w sposób bezpośredni przełożyło się na wyposażenie wnętrz, w szczególności na meble. Dotychczasowa etykieta dworska, która bazowała na paradności i wielkości wykluczającej ludzką indywidualność została odrzucona przez elity, które zapragnęły wygody i użyteczności. Cechy te znalazły odzwierciedlenie w nowym rozkładzie domu oraz meblach XVIII wieku, wśród których pojawiły się meble dotychczas nieznane sekretarzyki damskie na wysokich nogach, narożne komody, szafki do przechowywania listów, biurka, a także różnego rodzaju toaletki. Zacznijmy jednak od początku...
Zmiany społeczne, które zaszły w osiemnastowiecznej Francji pociągnęły za sobą zmiany w architekturze, która przeszła od reprezentacyjnego przepychu do utylitaryzmu mniejszych i bardziej przytulnych pomieszczeń. W domach zapanowały nowe porządki, a wraz z nimi pojawiły się określone funkcje pomieszczeń pokoju do pracy, pokoju do przyjęć, sypialni, salonu, jadalni, buduaru. Pomieszczenia te wymagały odpowiednich mebli, tak narodziły się meble XVIII wieku, które i dzisiaj stanowią eleganckie, a zarazem niezwykle funkcjonalne elementy wyposażenia wnętrz.
Bardzo ważną rolę w osiemnastowiecznym domu francuskim pełnił buduar pokój dla pań. Wraz z określeniem jego roli i funkcji w układzie domu pojawiły się całkowicie nieznane dotąd meble, które cieszą się szczególnymi względami miłośników antyków. Sporo z nich posiadamy w naszej kolekcji, w której meble XVIII wieku zajmują bardzo ważne miejsce. Znajdziecie tu Państwo m.in. niezwykle funkcjonalne, a zarazem przepięknie zdobione sekretarzyki damskie, przepięknie zdobione narożne komody, oryginalne szafki do przechowywania listów, a także zabytkowe krzesła i toaletki. Te ostatnie spotykano również w damskich sypialniach.
Rokoko: Co stanowi o wyjątkowości mebli XVIII wieku?
Meble XVIII wieku powstawały w stylu rokoko. Rokoko to nurt stylistyczny, który pojawił się w architekturze wnętrz, ornamentyce i rzemiośle artystycznym u schyłku baroku. Meble rokoko przeciwstawiały się pompatycznemu monumentalizmowi charakterystycznemu dla stylu Ludwika XIV. Były mniejsze, bardziej wyrafinowane i o wiele bardziej funkcjonalne. Meble XVIII wieku odznaczają się pewnego rodzaju lekkością, przy jednoczesnym zachowaniu dekoracyjności form. To swoboda kompozycji, asymetria i płynność linii wykorzystująca w ornamentyce motywy egzotyczne. Rozkwit tego nurtu nastąpił za panowania Ludwika XV, a rokoko stało się wówczas bardzo popularne w całej Europie, w wyniku czego zabytkowe meble w tym stylu pochodzą także z terenu obecnych Niemien, Austrii, Czech, Polski, a nawet Rosji.