Jednym z najciekawszych stylów meblarskich w XVIII wieku jest styl chippendale, który wciąż cieszy się dużą popularnością. Elegancja i wyjątkowy charakter nietypowych, rzadkich mebli przyciągają wzrok. Obecnie antyki w stylu chippendale to luksusowy element wystroju wnętrz. Poznaj historię i najważniejsze cechy tego stylu. 

Jak powstał styl chippendale?

Styl Chippendale to niejednorodny, nieoczywisty styl meblarski. Powstał w połowie XVIII wieku. Jego nazwa pochodzi od Thomasa Chippendale’a – angielskiego stolarza i projektanta. Rzemieślnik był tzw. ebenistą, czyli osobą, która zajmuje się artystyczną sztuką wytwarzania mebli. Jego dziełem życia był wzornik „Gentlemen and Cabinet-makers Director” zawierający gotowe projekty i rysunki mebli. Moda na styl chippendale szybko rozprzestrzeniła się na całym świecie.

Styl chippendale – cechy

Najważniejszą cechą stylu chippendale jest eklektyzm. Ów termin oznacza: połączenie różnych elementów w jedną kompozycyjną całość. Tym, czym wyróżniał się styl, powstały z rąk Thomasa Chippendale’a, jest… brak jakiegokolwiek stylu. Spajał on w sobie stylu gotyckiego, rokoko oraz sztuki chińskiej. 

Styl gotycki w chippendale reprezentują ostre łuki, rozety czy maswerki – wykorzystane w projektach mebli. 

Styl rokoko można zauważyć w obrębie luster, ram, kandelabrów, konsoli – odznaczających się bogatym wzornictwem i rzeźbami. Przykład? Zakończenia nóżek w postaci kul ujętych w szponach ptaka. 

Jeśli chodzi o sztukę chińską w meblarstwie i wystroju wnętrz, to w XVIII wieku powstał osobny kanon dla niej – o nazwie chinoiserie. 

Styl chippendale gwarantuje bogactwo wzorów, wykończeń, rzeźb. Zaskakuje pięknem i niezwykłością. Krytycy zarzucają mu zbytnie przeładowanie dekoracjami i dodatkami. 

Warto wyróżnić tzw. uproszczony styl chippendale, czyli antyki wykonane przez twórców mniej zaangażowanych i mniej doświadczonych. 

Meble w stylu chippendale – cechy

Meble w stylu chippendale cechują się solidnością wykonania. Są funkcjonalne, wygodne, eleganckie, dekoracyjne. Wykonywano je główne z trwałego, efektownego drewna mahoniowego. Jedynie intarsję tworzono z innych materiałów – hebanu lub drzewa różanego. 

Niemal w każdym antyku w stylu chippendale pojawiają się bogate zdobienia w postaci rzeźbień. Często można spotkać nogi stołów, krzeseł wykończone motywem zwierzęcym. Przykładem są nogi delfina lub tzw. esowate nogi (kabriolowe, zakończone lwią łapą).