Słowo biżuteria ma źródło w języku francuskim (fr. bijouterie, od bijou – klejnot). A jej historia jest nieodłącznie związana z dziejami człowieka.

Dzisiaj, mimo niemal nieograniczonego wyboru współczesnej biżuterii, coraz chętniej sięgamy po precjoza antyczne. Dlaczego? Biżuteria antyczna: ze względu na swoją unikatowość, zawartą w niej historię i rzemieślnicze wykonanie, staje się bezcenna. Interesują się nią kolekcjonerzy, wielbiciele pięknych przedmiotów, a nawet osoby myślące o bezpiecznym inwestowaniu.

Biżuteria: z czego się ją wykonuje?

Precjoza wykonywane są bardzo często z metali i kamieni szlachetnych (złoto, srebro, stopy), ale też ze stali nierdzewnej, szkła, emalii, drewna, muszli, gliny, skóry czy kości. Skupmy się jednak na kamieniach szlachetnych. Jakie są najpopularniejsze kamienie szlachetne?

Ametyst - czyli fioletowa odmiana kwarcu. Starożytni Grecy wierzyli, że chroni on przed zatruciami.

Bursztyn – zalicza się do kamieni szlachetnych pochodzenia organicznego, powstaje ze stwardniałej żywicy. Uwaga: aby bursztyn zyskał status kamienia szlachetnego, musi liczyć co najmniej milion lat.  

Jaspis – to kamienie szlachetne o bardzo niejednolitych wzorach i odcieniach.

Rubin – nazywane są królami szlachetnych kamieni. Ich cechą charakterystyczną jest intensywny czerwony kolor. 

Szmaragd – starożytni Grecy nazywali szmaragdy cennymi zielonymi kamieniami. A pierwsze kopalnie szmaragdu powstały około 3 tys. lat p.n.e. To jeden z najdroższych kamieni szlachetnych.

Kwarc – w przeszłości wierzono, że kwarc to trwałe zmrożony kawałek lodu. Ta teza była popularna już wśród greckich starożytnych filozofów. Tę teorię podtrzymywał rzymski przyrodnik Pliniusz Starszy, który żył w pierwszym stuleciu naszej ery. Dowodził on, że kwarc to lód, na co wskazuje jego wygląd oraz pochodzenie - wydobywano go bowiem w okolicach alpejskich lodowców. Tylko niektóre odmiany kwarcu zalicza się do kamieni szlachetnych.

Rubin – jego cechą charakterystyczną jest duża twardość oraz czerwona barwa. Prawda jest jednak taka, że rubin występuje w wielu odcieniach czerwieni: od jasno różowego do głębokiego burgundu. Co ciekawe, wg amerykańskiej klasyfikacji, rubin musi spełniać minimum nasycenia czerwienią, w przeciwnym razie zaliczany jest do różowych szafirów.

Szafir – (podobnie jak rubin) to odmiana korundu. I tak jak rubin kojarzymy z kolorem czerwonym, to szafir dla wielu osób jest jednoznaczny z kolorem niebieskim. Jednak nic bardziej mylnego, szafir występuje też w innych kolorach, np. żółtym, pomarańczowym, różowym, zielonym czy fioletowym. A nie-niebieskie szafiry nazywane są fantazyjnymi.

Turkus – miałby szansę wygrać w konkursie na “kolor starożytności”. Był uwielbiany przez władców starożytnego Egiptu, Chin, Azteków, Persów, mieszkańców Mezopotamii. A zachód poznał go dopiero w XIV wieku, kiedy to kościół katolicki nareszcie zezwolił na używanie go w świeckiej biżuterii. Nazwa turkusu pochodzi od francuskiego słowa turques, czyli “turecki”, bowiem zaczęto sprowadzać go do Europy właśnie przez Turcję.

A co z diamentami? O tym w kolejnym artykule.